naglalakad ako sa kawalan
nang aking mapansain
huwad na gintong singsing

ibig ko sanang pulutin
ngunit takot akong pagtawanan
ng mga nasa paligid kong
mga huwad na kaibigan

sinikap kong magkunwari
iginuhit kong pilit ang ngiti
sa aking mga labi

nagpaalipin ako
sa huwad na damdamin
kaya`t naging sunud-sunoran
sa liku-likong katotohanan

hindi nagtagal
sa bayan ng mga taong hangal
ako`y nakilala`t
unti-unting nagkaroon ng dangal

akala nila
ako`y nasisiyahan
di nila nalalaman
sa likod ng maskara
bumabalong ang luha
sa aking mga mata.

originally posted at:
http://blographics.wordpress.com/2008/11/16/huwad-na-damdamin/