noong una tila ito ay isang laro lamang;
subalit kapagdaka'y naging totohanan na;
sadyang ibinigay ito ang wari ko;
sa isang talentong akala ko'y panaginip lang;
kaya eto ako ngayon aliw na aliw;
sa pagpitik ng hawak kong kamera;
hindi lang pala sa panulat;
at pagtulong sa kapwa at kalikasan;
ang talagang misyon ko;
bagkus ang silipin sa lente ng kamera;
ang yunik na anyo ng ating mundo;
kaya sa ngayon ito'y pinag-iigihan ko;
upang ang isang larawan;
ay gumulong patungo sa karamihan;
bundok man o dagat;
lupa man o alapaap;
tao man o mga hayop;
halaman at mga puno;
kapag iyo itong sinilip;
sa lente ng hawak mong kamera;
sinisiguro kong ikaw ay mamamahika;
kaya ano pang inaantay mo;
tabanan na ang iyong kamera;
at sumabay sa paglalakbay ko;
sa mundong nababalot ng hiwaga at ganda;
lubha nga yatang hindi matatawaran;
itong ating kalikasan;
gagayumahin ka ng kaniyang kariktan;
kaya sa aking paglalakbay;
saan mang dako nitong bansa;
bitbit ko parati itong aking sandata;
ito ang aking kamera maging makabago man siya o maka-luma;
ang mahalaga ay naihahatid ko ang mensahe;
salitang gigising sa uhaw mong diwa;
lalaruin ng larawan ang pagal mong isipan;
kaya't sumabay na kaibigan;
kamera'y gamitin na;
saan mang panig ng daigdig;
kuhanan mo na ng larawan;
at ipadala sa iyong mga kaibigan;
hindi ang kamera ha, kung 'di ang larawan...

ni edong magpayo
ika 16 ng Hulyo 2008