kwento lang ito ng kaabnormalan..maaaring may magkomento o magbigay ng reaksiyon at ito naman ay bukas para sa lahat ng makababasa....

nangyari kasi itong kwento na ito noong ako ay nasa isang lugar kainan at ang mga tao ang pinag-uusapan ay ang pagiging abnormal anila ng mundo, at noong mga panahong yaon ay bumubuhos ang galit ng langit walang humpay ang pagpatak ng luha mula sa pisngi ng kalawakan....

eh nagkataon pa naman na tag-init ang buwan ng marso...at sabi nga sa isang himpilan ng telebisyon sa manila eh makakaranas pa raw tayo ng mas matindi pang init ng panahon..pero ang nakapagtataka ng dumating ang araw na yaon, bumuhos naman ang malakas na dagundong ng kulog sa palawan at sinabayan ito ng walang humpay na pag-ulan...kaya naman nawika ng isang tao na katabi ko, abnormal na daw ang mundo..biro mo nga naman iinit tapos uulan, saan ka pa hindi ba....

kaya nga nasabi ko eh