mga pinong guhit ng karayom
ang bakas ng ambon sa bintana ng bus.
kumakaway


ang punit-punit na plastik na nakasabit
sa ulilang sanga
ng nakabulagtang akasya;


paikot-ikot ang pigtas na tsinelas,
hinihigop ng puyo ng tubig
sa gilid ng daan;


nakasubsob sa putik
ang kongkretong poste ng kuryente;


nangangatog sa bubong
na may sunong na gulong
ang tatlong batang hubad;


nangakatingala sa langit
ang mga latang ikinakaway
ng mga paslit na umaaligid
sa mga sasakyan.


ito ang pinakamahaba kong biyahe
mula Los Baņos pa-Cubao,
pitong oras na pag-aalumpihit
ng puwit at isip.


at dahil nginangatngat ng pag-uulyanin
ang aking utak , nakaligtaan kong
magbitbit ng bolpen at notbuk.
kaya habang


usad-hinto ang punerarya ng tila-ataul
na mga sasakyan, bawat masabat
ng nanlalabo kong mga mata
ay iniuukit ng aking kuko
sa kapiranggot
na tiket ng bus.

http://pukinggang.blogs.friendster.com/talampunay/